Cmentarze historyczne

Cmentarze pradziejowe pochodzą głównie z okresu wpływów rzymskich

(0-400 lat naszej ery)
ul. Dubois
na Zegrzankach, Chełmach i w Aniołowie

Najstarszym zgierskim cmentarzem jest najbliższe otoczenie kościoła p.w. św. Katarzyny -"cmentarz kościelny"

Powstał prawdopodobnie w chwili powstania kościoła, tzn. na przełomie XII i XIII w. Nie mamy o nim wcześniejszych informacji.
W roku 1779 ówczesny wizytator Generalny ks. Stanisław Antoni Janina z Kaszówki Kaszowski takim go widział: "Parkan Cmentarza powiększe zły pochylony, w którym lubo są fortki, dla niedbalstwa przechodzących nie zawsze zamkniete dla czego czasem bydło w pada..." Nieco lepszy stan zobaczył ks. Jakub Prószewski, Wizytator Generalny w roku 1791: "Cmentarz dość obszerny, parkanem z desków i słupów ogrodzony, dobry. Do tego brama gontami pobita i dwie furtki od wschodu i zachodu z tarcic, dobrze opatrzone i zawsze zamknięte..." Znaczniejsze pochówki odbywały się na terenie samego kościoła. Świadczy o nich drewniane, murowane i kamienne tablice umieszczone wewnątrz ówczesnego kościoła. Jednym z ostatnich, który dostąpił zaszczytu pochowania był Bartłomiej Luberadzki dzierżawca Zegrzanek, który zmarł 3 października 1816 r.
Na początku XIX w. (1820 r.) rozporządzeniem władz kościelnych i cywilnych cmentarz grzebalny przeniesiono na nowy teren (obecna ul. P. Skargi).

Cmentarze ewangelickie:

• stary Cmentarz Ewangelicki - ul. Stępowizna - Przedwiośnie (pow. 0,4 ha)
• były Cmentarz Ewangelicki - ul. Bazylijska róg ul. Szczęśliwej (pow. 0,4 ha)

Najstarszy, nie istniejący już dzisiaj, znajdował się po prawej stronie obecnej ul. Łęczyckiej, mniej więcej na północ od terenu dzisiejszego Zakładu Kąpielowego. Został zlikwidowany po 1821 r., kiedy powstał nowy cmentarz tej grupy wyznaniowej, pośród ogrodów Nowego Miasta. Cmentarz istnieje do dziś przy ul. Spacerowej. O jego przeszłości świadczą nieliczne już nagrobki rodzin pierwszych zgierskich sukienników.

Cmentarze "choleryczne"

Na obszarach ówczesnych podzgierskich wsi: Stępowizny i Bazylii (obecnie teren miasta) zlokalizowano (prawdopodobnie w w początkach XIX w.) dwa cmentarze, na których chowano osoby zmarłe podczas grasujących wtedy epidemii chorób zakaźnych. Obecnie utożsamia się je z nieczynnymi cmentarzami ewangelickimi.