Żelazowski Witold ps. "CIENIOWSKI"

sierż. Witold ŻELAZOWSKI pseudonim "CIENIOWSKI" 

Syn Józefa i Anny, ur. 8 kwietnia 1896 roku w Zgierzu. Był skautem. 

Służył w II Brygadzie Legionów Polskich. Brał udział w najkrwawszych bojach Legionów. Walczył m.in. na "Reducie Piłsudskiego" pod Kostiuchnówką na Wołyniu. Był internowany w Łomży. Wchodził w skład obozowej drużyny piłki nożnej. Odznaczono go Krzyżem Niepodległości. Był uczestnikiem wojny w 1920 roku. 

W niepodległej Polsce mieszkał i pracował w Warszawie. We wrześniu 1939 roku walczył jako żołnierz 36. pp. Od roku 1940 należał do konspiracji. 

W powstaniu warszawskim był żołnierzem 41. kompanii Wojskowej Służby Ochrony Powstania. Został zastępcą dowódcy 113. plutonu 9. kompanii batalionu "Kiliński". Walczył w reducie Królewska 16. Z wielką dzielnością kilkakrotnie dowodził obroną tej reduty podczas natarć niemieckich. Rozkazem KWO AK z 15 sierpnia 1944 roku odznaczony został Krzyżem Walecznych. 

Po kapitulacji Warszawy był w obozie jenieckim w Murnau, w Bawarii. Gdy zachorował, umieszczono go w szpitalu w Wallerstein k. Nordlingen. 

W PRL, przełożeni na poczcie proponowali Żelazowskiemu, aby usunął z życiorysu zdanie o udziale w wojnie z bolszewikami, gdyż zamierzali go awansować. Życiorysu nie zmienił. 

Był najstarszym zgierskim powstańcem. Zmarł w Warszawie 9 października 1962 roku. Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach w Warszawie. 

opracowanie biogramu B. Kustosik (Muzeum Miasta Zgierza),
na podstawie książki Bogdana Bejma, Od "Kedywu" do baonu "Zośka", Łódź 1994. 

*** 

Czytaj też: Biogramy powstańcze na stronie www.1944.pl