Cieślak Włodzimierz

Włodzimierz Cieślak - rocznik 1950, zapaśnik stylu wolnego. 

W latach 1961-1977 zawodnik Klubu Sportowego "Boruta" w Zgierzu (w czasie pełnienia służby wojskowej Grunwaldu Poznań). 

Trzykrotny mistrz Polski w wadze lekkiej (1971-1973), finalista Mistrzostw Europy (1969 - 6. miejsce), olimpijczyk z Monachium (1972 - 7. miejsce). 

Po ukończeniu kariery zawodniczej, pełnił funkcje trenera zapaśniczych grup młodzieżowych. Jeden z najpopularniejszych sportowców Zgierza w latach 70. 

Zobacz galerię zdjęć ze spotkania z olimpijczykami (2008 r.) na archiwalnej stronie miasta 

W 2008 r. uhonorowany tytułem "Zasłużony dla Miasta Zgierza" - więcej 

Włodzimierz Cieślak. Olimpijczyk ze Zgierza

W kwietniu 70. urodziny świętował Włodzimierz Cieślak, zgierzanin należący do elitarnego grona sportowcówolimpijczyków. Zapaśnik Boruty reprezentował nasz kraj podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972), był też wielokrotnym mistrzem Polski w kategorii seniorów. W 2003 Prezydent RP przyznał panu Włodzimierzowi Złoty Krzyż Zasługi, jubilat jest też posiadaczem tytułu "Zasłużony dla Miasta Zgierza". 

Dom rodzinny Włodzimierza Cieślaka znajdował się przy dzisiejszej ulicy Śniechowskiego. Miał jedenaście lat, gdy starszy brat Jerzy zabrał go na zawody zapaśnicze. Zrobiły na nim wrażenie – gdy dowiedział się o naborze dla dzieci, nazajutrz zapisał się na treningi organizowane w Szkole Podstawowej nr 4. Od początku ćwiczył z chłopcami starszymi od siebie, co w połączeniu z talentem i ambicją, zaczęło szybko przynosić efekty. Już po trzech miesiącach od rozpoczęcia treningów zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Polski Młodzików w Krakowie. Mały Włodek miał szansę na złoto, ale sędzia z Małopolski podczas pojedynku półfinałowego wyraźnie sprzyjał zawodnikowi gospodarzy. Czas tytułów mistrzowskich miał wkrótce nadejść...

Trzy złote medale

W borucianym klubie opieką otoczył go Jan Motyl, szkoleniowiec będący m.in. asystentem trenera kadry narodowej seniorów. – "Był dla mnie jak ojciec, mogłem z nim o wszystkim porozmawiać" – wspomina Włodzimierz Cieślak. Zapaśnik piął się po szczeblach sportowej kariery, powoływano go do kadry narodowej juniorów, później młodzieżowców. W 1969 roku już na szczeblu seniorskim zdobył 6. miejsce na Mistrzostwach Europy w Sofii. Medale zdobywał na turniejach z cyklu „Nadzieje olimpijskie", które dziś miałyby status Mistrzostw Europy. Na początku lat 70. odbywał służbę wojskową w Grunwaldzie Poznań i w barwach wielkopolskiego klubu zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Polski seniorów. Sukces powtórzył w 1972 i 1973 roku – tym razem sięgał po złoto jako zawodnik Boruty Zgierz. Kontynuując temat turniejów krajowych, w swojej kolekcji posiada pan Włodzimierz także brązowy (1974) oraz srebrny (1975) krążek Mistrzostw Polski Seniorów w stylu wolnym.

Klimat wioski olimpijskiej

Złota passa na początku lat 70. wcale nie oznaczała automatycznej przepustki na Igrzyska Olimpijskie w Monachium (1972). Zgierzanin musiał podczas zgrupowania w Zakopanem stoczyć kilka pojedynków sparingowych. Wszystkie wygrał. Po latach przyznaje, że ówczesne władze sportowe po cichu faworyzowały jego konkurenta, zapaśnika z klubu warszawskiego. Jednak w bezpośrednich pojedynkach Włodzimierz Cieślak zawsze okazywał się lepszy i to jemu przypadł zaszczyt reprezentowania Polski w Monachium.

Pierwszą walkę na Igrzyskach wygrał ze Szwajcarem Andre Chardonnensem, w kolejnej niestety musiał uznać wyższość Japończyka Kikuo Wada. Trzeci i czwarty pojedynek to znów zwycięstwa zgierzanina! Najpierw położył na łopatki Brytyjczyka Joe Gilligana, następnie pokonał Greka Stefanosa Ioannidisa. Ostatnia z wymienionych walk była szczególnie efektowna. Cieślak po dwóch tercjach przegrywał z Ioannidisem 0:4, jednak w ostatniej tercji wywalczył sześć punktów, które zdecydowały o zwycięstwie. Był blisko strefy medalowej, niestety w kolejnej rundzie trafił na późniejszego mistrza olimpijskiego Dana Gable'a. Polski zapaśnik przegrał z Amerykaninem i zakończył Igrzyska na 7. miejscu. Pozostały: świadomość, że uległ jedynie złotemu (Gable) i srebrnemu (Wada) medaliście oraz piękne wspomnienia. – "Nie zapomnę klimatu wioski olimpijskiej, nie było podziału na mistrzów i debiutantów, wszyscy witali się ze sobą, panowała niezwykła atmosfera" – opowiadał zgierzanin w rozmowie z jednym z lokalnych tygodników.

Trener, kierowca

W latach 70. udział w Igrzyskach nie przekładał się znacząco na stan konta sportowca. Pan Włodzimierz z właściwą sobie pogodą ducha twierdzi, że ważna dla niego była radość z zagranicznego wyjazdu. Klub pomógł mu w zdobyciu mieszkania i w umeblowaniu pomieszczeń. Po zakończeniu kariery zgierzanin został trenerem młodzików w Borucie (później szkolił też młodzież we Włókniarzu Łódź). Był lubiany przez początkujących zawodników. Dzieci miały zaufanie do olimpijczyka, on doceniał, że pragną osiągać jak najlepsze wyniki – tak jak on w ich wieku. W 2008 roku wyróżniono pana Włodzimierza tytułem „Zasłużony dla Miasta Zgierza", wcześniej prezydent Aleksander Kwaśniewski przyznał mu Złoty Krzyż Zasługi. Przez ostatnie lata zgierzanin zatrudniony był jako kierowca miejskich autobusów. Niestety, ostatnio pogorszył się stan zdrowia naszego olimpijczyka. W Internecie na stronie zrzutka.pl pojawił się apel żony pana Włodzimierza o pomoc w leczeniu i rehabilitacji. Do tej pory na prośbę odpowiedziało blisko sześćdziesiąt osób. 

JAKUB NIEDZIELA 

• 

  Włodzimierz Cieślak w młodości

• 

  Włodzimierz Cieślak podczas zawodów zapaśniczych w 1969 roku

• 

  Włodzimierz Cieślak w Spale

• 

  Włodzimierz Cieślak w Sieradzu

Na podst. ""Zgierz - moja przestrzeń" Nr 5/2020  

 Biografia Polskiego Komitetu Olimpijskiego 

CIEŚLAK WŁODZIMERZ - ślusarz, kierowca, zapaśnik stylu wolnego ze Zgierza, olimpijczyk z Monachium (1972). 

Urodzony 23 kwietnia 1950 w Zgierzu, syn Tadeusza i Heleny Melanii Wiśniewskiej, absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej przy miejscowych zakładach Boruty (tu uzyskał uprawnienia ślusarza i kierowcy kat. zawodowej). Zapaśnik (167 cm, 68 kg) stylu wolnego Boruty Zgierz 1961-1977 (w czasie służby wojskowej Grunwaldu Poznań 1970), podopieczny trenerów: Jana Motyla, Lechosława Kroppa, Józefa Wojtasika i Jana Żurawskiego.

3-krotny mistrz Polski (styl wolny, w. lekka): 1971-1973, finalista ME 1969 (6 m.), olimpijczyk (1972). Obok pracy zawodowej (1989-1993) był trenerem grup młodzieżowych w sekcji zapaśniczej łódzkiego Włókniarza (od 1977 instruktor zapasów). Mistrz Sportu (1975), jeden z najpopularniejszych sportowców Zgierza lat siedemdziesiątych. Żonaty z Anną Matusiak (1989), ma syna Mariusza (1990). Mieszka w Zgierzu. 

*1972 Monachium: styl wolny, w. lekka 68 kg - w pierwszej kolejce wygrał z Chardonnensem (Szwajcaria) 3,5:0,5, w drugiej przegrał 1:3 z K. Wadą (Japonia), w trzeciej zwyciężył w 7.29 min. J. Gilligana (W. Brytania), w czwartej pokonał 3:1 S. Ioannidisa (Grecja), w piątej przegrał w 4.13 min. z D. Gablem (USA), zajmując 7 m. w turnieju (zw. D. Gable USA).

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 172; Pawlak, Olimpijczycy, s. 49 (tu zbyt liczna rodzina); Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 34-35; Kronika sportu polskiego, s. 540; Staniszewski, Dzieje, s. 153; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 89, 210, 236 (tu błędny dzień  urodzin i dane dot. tytułów mistrzowskich);  Lipski, MEZ, t. VI, s. 36; (tu błędnie dzień urodzenia: 24) ; USC Zgierz, AU 316/1950; Wywiad środowiskowy (ankieta).