Kliszko Michał ps. "MICHAŁ"

Ksiądz, kapelan, kpt. Michał KLISZKO pseudonim "MICHAŁ" 

Syn Teofila i Apolonii, ur. 29 września 1905 roku (według innych źródeł w 1903 r.) w Skarżysku, harcerz. Egzamin maturalny zdał w Końskich. Seminarium Duchowne ukończył w Warszawie. Wyświęcony 12 lutego 1933 roku. Pełnił służbę kapłańską w wielu parafiach. Od 1937 roku i przez całą okupację był wikariuszem Archikatedry warszawskiej św. Jana. 

Przez 4 miesiące 1940 roku, jako zakładnik był więziony przez Niemców na Pawiaku. Podczas okupacji pomagał wielu prześladowanym ratować życie: Żydom wydawał katolickie metryki urodzenia i chrztu, Polakom, także duchownym, wystawiał metryki urodzenia z nowymi nazwiskami w sytuacjach, gdy właściwe nazwiska mogły tylko pomóc gestapo w ich poszukiwaniu. W "Kamienicy pod Murzynkiem" zorganizował stołówkę dla ubogich. Wśród personelu tej stołówki zatrudniał kilku Żydów. 

Od 1942 roku został kapelanem żołnierzy kpt. Zygmunta Netzera "Kryski". Ksiądz wciągnął do konspiracji dwóch swoich braci i siostrę. 

W powstaniu był jednym z kapelanów walczącej Starówki. W jego kuchni przy Rynku Starego Miasta posilali się również powstańcy. Ksiądz Michał chodził codziennie z posługą kapłańską na linię walk. Współorganizował przeniesienie bezcennych dokumentów, m.in. zabytkowych ksiąg z rejestrami urodzeń, z kancelarii przy ul. Dziekania 4 do podziemi Katedry Królewskiej. Archikatedra została zburzona bombami i pociskami artyleryjskimi. Ksiądz M. Kliszko od chwili usunięcia min z ruin przystąpił do organizacji jej odgruzowywania. 

W czerwcu 1947 roku został mianowany wikariuszem-ekonomem Archikatedry. Organizował odbudowę i dalej pracował jako robotnik do października 1950 roku. Potem został proboszczem parafii św. Franciszka na Okęciu. Tę służbę pełnił przez 7 lat. 

Ksiądz Kardynał Wyszyński nazwał go Wielkim Jałmużnikiem Warszawy. Od 1957 roku, aż do przejścia na emeryturę był proboszczem parafii św. Trójcy przy ul. Solec. Miał wielkie zasługi jako współorganizator Duszpasterstwa Dobroczynnego w Polsce. 

Od roku 1970 został ogłoszony Prałatem Jego Świątobliwości. Ksiądz Prałat do końca życia pomagał biednym. Zmarł w Zgierzu 3 grudnia 1986 roku. 

Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, czterokrotnie Medalem Wojska, Warszawskim Krzyżem Powstańczym. 

opracowanie biogramu B. Kustosik (Muzeum Miasta Zgierza), 
na podstawie książki Bogdana Bejma, Od "Kedywu" do baonu "Zośka", Łódź 1994. 

*** 

Czytaj też: Biogramy powstańcze na stronie www.1944.pl