Jerzy Bogdan Wieczorek

Był z urodzenia i wyboru zgierzaninem. Ukochał miasto, które widział piękniejszym aniżeli jest w istocie. Był jego zapamiętałym kronikarzem i apologetą. Z pasją utrwalał jako artysta i etnograf - amator, zabytki kultury materialnej Zgierza. Często przebywał z młodzieżą, której nie szczędził czasu, aby dać wyraz prawdzie historycznej o latach okupacji hitlerowskiej i wczesnych latach PRL-u.

Jerzy Bogdan Wieczorek urodził się 1 stycznia 1922 r. Jego rodzicami byli Benedykt Wieczorek i Irena z domu Gutmajer. Ojciec był urzędnikiem państwowym i samorządowym. Rodzina Wieczorków od kilku pokoleń mieszkała w Zgierzu. Jerzy jak większość młodych Polaków w Polsce międzywojennej, wychowywał się w atmosferze głęboko patriotycznej. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę w Gimnazjum im. St. Staszica w Zgierzu, w którym odnalazł swoje powołanie artystyczne. Jego pierwszym nauczycielem rysunku był profesor Zygmunt Burdziński.

Kiedy wybuchła w 1939 r. wojna, to Jerzy, zawołany harcerz - pełni służbę w Pogotowiu Wojennym Harcerzy. W następnych latach okupacji organizuje tajne harcerstwo w Zgierzu i zostaje komendantem Szarych Szeregów w naszym mieście. Związany z Armią Krajową - pełni funkcję członka Komendy AK Rejon Zgierz.

Po wojnie studiuje w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Najpierw pracował jako nauczyciel rysunku. Następnie był plastykiem w Centrali Handlu Ceramiki. Znalazł się w gronie członków założycieli "Cepelii". Był projektantem w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie. W latach 1953-1968 pracował jako plastyk-scenograf w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi oraz w Wytwórni Filmów Oświatowych, gdzie opracowywał scenografię do filmów krótko i średnio metrażowych. Uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jego prace znajdują się w muzeach i instytucjach kultury, w zbiorach prywatnych w kraju i zagranicą.

Jako zagorzały społecznik nie uchylał się od prac i przedsięwzięć, które miały służyć innym. Był m. in. radnym Miejskiej Rady w Zgierzu i reprezentował Zgierz w WRN w Łodzi. Działał w Stowarzyszeniu PAX i Towarzystwie Przyjaciół Zgierza (był współorganizatorem TPZ).

Uprawiał różnorodne techniki plastyczne (malarstwo, grafikę, rzeźbę, kowalstwo artystyczne i inne). Rozpierała go niewyczerpana pomysłowość i energia twórcza. W roku 1988 obchodził 50-łecie pracy artystycznej. Wyróżniony został wieloma odznaczeniami: Polonia Restituta, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Zasługi dla ZHP i innymi.

Był człowiekiem wierzącym i oddanym swojej rodzinie. Żona, Czesława z Gałkiewiczów potrafiła stworzyć atmosferę ciepła rodzinnego i klimat do pracy twórczej mężowi. Czesławie i Jerzemu Wieczorkom urodziło się 4-ro dzieci.

Idąc nadal tropem rodzinnym, należy nadmienić, że Jerzy ma młodszego brata Janusza, który jest także artystą plastykiem.

Jerzy Wieczorek prowadził bardzo intensywne życie tak, w sferze artystycznej jak i społecznej. Przeszedł 3 zawały i wreszcie serce nie wytrzymało... Zmarł 22 listopada 1991 r. Pochowany został na starym cmentarzu przy ul. Piotra Skargi w Zgierzu. Żegnany przez młodzież harcerską i starszych druhów oraz tych, którzy go znali i szanowali. Wśród nas, żyjących powstała pewna próżnia, zabrakło nagle osobowości Jerzego Wieczorka, jego charakterystycznej sylwetki i głosu, który rozbrzmiewał w różnych środowiskach zgierskich. Przywołać je może tylko nasza pamięć. A ze wszech miar zasługuje na nią - ten miłośnik przeszłości Zgierza i wybitny zgierzanin z urodzenia.

Szczepan Mikołajczyk
"Wybitni Zgierzanie - z urodzenia i z wyboru"
Fundacja Muzeum Miasta Zgierza
Zgierz 1994

• 

  Akwarela 1

• 

  Grafika 1