Skąd wziął się zgierski jeż?

Nasz bohater lokalny - jeż ze Zgierza. Pojawia się często wśród zgierzan, jako maskotka na różnych imprezach. Albo podróżuje z nami w plecaku podczas letnich wypraw. Skąd wziął się jeż w Zgierzu? Czy tylko stąd, że się ładnie rymuje z naszym miastem? Trochę też, ale… to dłuższa historia.

Wszystko zaczęło się od tego, że autorka popularnych książek dla dzieci - pani Wanda Chotomska (Honorowy Obywatel Miasta Zgierza) - napisała w 1964 roku opowieść pod tytułem "Przygody jeża spod miasta Zgierza" Nie czytaliście? Warto! Ta króciutka bajeczka dla najmłodszych dzieci pokazuje, ile wspaniałych możliwości kryje w sobie język poezji polskiej - a także jak ważna dla każdego jest rodzina. Jeż wybrał się do Zgierza w poszukiwaniu krewnych, oczywiście znalazł ich całą masę (na skwerze - niestety, nie wiemy dokładnie, którym) i odtąd nie był już samotny.

No i się zaczęło! Od tamtej pory każda zgierska przedszkolanka czytała swoim dzieciom bajkę o jeżu. Dzieci szkolne, z klas młodszych, również chętnie poznawały losy kolczastego bohatera. I kolejne pokolenia małych zgierzan dorastały ręka w rękę ze "swoim" jeżem. Aż do chwili, gdy jeż stał się, w zasadzie oficjalnie, rozpoznawalnym symbolem miasta. Odtąd, prócz najmłodszych, ze zgierskim jeżem przyjaźnić zaczęli się również dorośli.

Któregoś razu dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 1 postanowiły, że wiosną - zamiast topić Marzannę - wybiorą się do parku miejskiego, żeby… obudzić jeża. No, bo skoro zapadł w sen zimowy, a wiosna nadchodzi, to ktoś musi mu pomóc tę wiosnę przywitać! Dorośli szybko podchwycili ten pomysł.

Żeby zgierski jeż został godnie przywitany, na pierwsze budzenie dzieci zaprosiły panią Ewę Chotomską, znaną telewizyjną "Ciotkę Klotkę", córkę pisarki Wandy. No i zwyczaj się przyjął! Do budzenia jeża przyłączają się już dzieci ze wszystkich zgierskich szkół podstawowych i przedszkoli. Tworzą barwny korowód, niosąc ze sobą transparenty ekologiczne, bo symboliczne budzenie jeża na wiosnę (galeria zdjęć z wydarzenia w 2022 r.) ma być także apelem o ochronę naszego środowiska naturalnego.

- Budzenie jeża na wiosnę, które staje się powoli naszą zgierską tradycją, traktuję nie tylko jako ważne przesłanie ekologiczne od najmłodszych, ale też wydarzenie, które wyróżnia Zgierz spośród innych miast - mówi prezydent Przemysław Staniszewski.

Jeż przyjął się w Zgierzu: jego kwiecista sylwetka wita latem podróżnych, wjeżdżających do miasta ulicą Łódzką. Od lat graficzny motyw kolczastego zwierzaka przewija się też w ewoluującym, zgierskim logotypie. A maskotki jeża i jeżynki (bo przecież z bajki Wandy Chotomskiej dowiadujemy się, że w Zgierzu jeż znalazł nie tylko krewnych, ale i małżonkę), dostępne bezpłatnie w Urzędzie Miasta, podróżują z mieszkańcami w różne zakątki świata - ich zdjęcia trafiają później na profil Facebooka miasta.

Przygody jeża, przez Wandę Chotomską spisane, doczekały się kontynuacji dzięki pasjonatom z Miejskiego Ośrodka Kultury (oraz Centrum Kultury Dziecka) - druga część książki złożona została z opowiadań, autorstwa młodych twórców, wyłonionych w ogólnopolskim konkursie ("Książka wszystkich zgierzan").

Prawdziwe zgierskie jeże również otoczone są troską mieszkańców miasta. Każdej zimy tworzone są dla nich "miejsca noclegowe" w parkach, a dzięki powtarzanej co roku akcji informacyjnej, zgierzanie wiedzą, jak należy dokarmiać wybudzone zwierzaki oraz udzielać im pomocy, gdy to konieczne. Natomiast kierowcy, którym nocą zdarza się nieco mocniej wcisnąć pedał gazu, proszeni są o zachowanie szczególnej uwagi w miejscach, gdzie na terenie Zgierza pożyteczne, kolczaste ssaki wyznaczyły sobie trasy zwyczajowych wędrówek.

Jeż może się w Zgierzu czuć bezpiecznie. Na pewno nie zabraknie tu dla niego życzliwości.