Stefaniak Józef

Józef Stefaniak - rocznik 1941, hokeista na lodzie. Wychowanek Klubu Sportowego "Boruta" w Zgierzu (1956-1961), a następnie kilku innych klubów krajowych, dwukrotny król strzelców ligowych, 103. krotny reprezentant Polski, strzelec 34 bramek. Karierę sportową zakończył w barwach austriackiego EHC Lustenau w 1980 r. Uznawany za jednego z najlepszych środkowych napastników w historii polskiego hokeja. Olimpijczyk z Insbrucku (1964 - w barwach Pomorzanina Toruń) i uczestnik siedmiu turniejów o Mistrzostwo Świata. 

• Informacje na stronie Wikipedii; 
• artykuł "Bohaterowie hokejowego cudu w Spodku. Co słychać u zawodników, którzy w 1976 roku ograli ZSRR?" (15.04.2016 r.) na stronie www.slask.sport.pl

W 2015 r. uhonorowany tytułem "Zasłużony dla Miasta Zgierza" - więcej

*** 

Biografia Polskiego Komitetu Olimpijskiego 

STEFANIAK JÓZEF - ps. "Niebieski", "Stefan", urzędnik, hokeista, wychowanek Boruty Zgierz, jeden z najlepszych środkowych napastników w historii polskiego hokeja, olimpijczyk z Innsbrucku (1964). 

Urodzony 14 marca 1941 w Piątku, syn Kazimierza i Agnieszki, absolwent Technikum Ekonomicznego. Hokeista (167 cm, 74 kg), środkowy napastnik, wychowanek Boruty Zgierz (1956-1961), zawodnik Gryfa Toruń (1961-1962), Pomorzanina Toruń (1962-1969), ŁKS Łódź (1969-1976) i austriackiego EHC Lustenau (1977-1980). 

Wszechstronnie wyszkolony, nieustępliwy w walce, twardy, umiejący "czytać grę" i natychmiast wyciągnąć z tego wnioski. Uchodził za jednego z najlepszych środkowych napastników w historii naszego hokeja. Gdyby był jeszcze trochę szybszy, uznano by go niewątpliwie za hokeistę all round. Ale i tak prezentował widowiskowy, błyskotliwy hokej, mając wielu zwolenników. 

2-krotny król strzelców ligowych (1966, 1969) rozegrał w sumie w ekstraklasie 386 meczów zdobywając 298 goli. 103-krotny reprezentant Polski (1964-1976), strzelec 34 bramek. Olimpijczyk (1964) i uczestnik 7 turniejów o MŚ: 1965 Finlandia - 9. (gr. B-1), 1966 Ljubljana - 8., 1967 Wiedeń - 9. (gr. B-1), 1969 Ljubljana - 8. (gr. B-2), 1970 Sztokholm - 6., 1971 Berno, Lyss - 8. (gr. B-2), 1976 Katowice - 7. Wice król  strzelców turnieju o MŚ gr. (1971). W reprezentacyjnym ataku partner, najpierw A. Żurawskiego i T. Kilanowicza, a potem T. Kacika i W. Ziętary. Po zakończeniu kariery sportowej w kraju, grał kilka lat w Austrii. Zasłużony Mistrz Sportu. 

*1964 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która po przegraniu meczu elim. z RFN 1:2, pokonała następnie Rumunię 6:1, Norwegię 4:2, Węgry 6:2, Włochy 7:0, Jugosławię 9:3 i Austrię 5:1 oraz przegrała z Japonią 3:4 zajmując 1. miejsce w grupie B i ostatecznie w turnieju 9. miejsce (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. - Fonfara Andrzej. 

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 332; Pawlak, Olimpijczycy, s. 242; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 184; Porada, Igrzyska, s. 857; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 201, 285, 289-290; USC Piątek, pismo z  24.04.2003; USC Toruń, AM, nr 611/1966; Wywiad środowiskowy.