Wystawa w Starym Młynie

"Niezapomniana Anna Szyłło" - rysunki, grafiki, tkaniny - Facebook wydarzenia

• wernisaż wystawy: 17 listopada 2023 roku godz. 18:00; 
• wystawa czynna: do 11 grudnia 2023 roku (od poniedziałku do piątku w godz. 9:00-20:00 oraz w soboty i niedziele w godzinach pracy Starego Młyna).  

Wystawę z okazji 10. rocznicy śmierci Anny Szyłło organizuje rodzina i przyjaciółka artystki - Janina Piechowicz. Ekspozycja obejmuje prace z różnych okresów twórczości plastyczki. 

Anna Szyłło należała do Stowarzyszenia Artystów MŁYN, zmarła przedwcześnie w sierpniu 2013 roku. 

Serdecznie zapraszamy. Wstęp wolny. 

Anna Szyłło - Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi im. W. Strzemińskiego. W 1987 roku otrzymała dyplom na Wydziale Malarstwa i Grafiki w Pracowni Projektowania Typografii i Pracowni Grafiki Warsztatowej Technik Metalowych. Zajmowała się ilustracją książkową, projektowaniem typograficznym, rysunkiem, grafiką, tkaniną unikatową. 

Poniżej prezentujemy tekst autorstwa Jolanty Lemann-Zajiček (cytat wybrany z tekstu zamieszczonego w katalogu twórczości Anny Szyłło): 

"Trudno o Ani Szyłło pisać w czasie przeszłym. Trudno tym bardziej, że niełatwo znaleźć słowa, opisujące tak bardzo charyzmatyczną osobę. Była osobliwym zjawiskiem. Artystka, obdarzona niepospolitym talentem, budząca podziw warsztatową wszechstronnością, miała na dodatek niewątpliwy urok i dar zjednywania przyjaciół. 

Jej bezpośredniość sprawiała, że już podczas pierwszego spotkania odnosiło się wrażenie wieloletniej znajomości. Trudno było oprzeć się Jej wdziękowi i emanującej z Ani Szyłło radości życia. Ci, którzy Anię znali, często powtarzali, że roztaczała wokół siebie szczególną atmosferę. Atmosferę – niekiedy hipnotyczną - jakby z bajkowego świata Jej rysunków. Drobna, lekka postać Ani nasuwała porównanie z Tytanią, królową elfów ze "Snu nocy letniej". Szczególnie, gdy widywało się Ją latem, kiedy ubierała długie, zwiewne sukienki, a w swoim domu czasem chodziła boso. 

Z Anią można było nie tylko rozmawiać godzinami, ale także milczeć. Posiadła także umiejętność słuchania. Było to nie tylko przejawem przyjaźni, ale również zrozumienia, otwartości i szacunku dla innych. Nie lubiła prowadzić banalnych rozmów. Mówiła, gdy miała coś istotnego do powiedzenia. Umiała nadać wagę swoim słowom, które ukazywały świat – czasem pełen znaków i symboli związanych z naszą egzystencją – świat postrzegany oczami szczególnie wrażliwej osoby. Chwytała za serce nie tylko swoimi pracami, ale także serdeczną troską, zamyśleniem nad człowiekiem, miłością do świata zwierząt i roślin. 

Miała rękę do kwiatów. U nikogo nie spotkałam tak bujnych roślin pokojowych, jak te, które były w Jej domu i ogrodzie. Widać one także pozostawały pod Jej niezwykłym urokiem. Ania świetnie gotowała. Nigdy i nigdzie nie zasmakowałam tak wspaniale przyrządzonych owoców morza i ryb. Potrafiła także wyczarować dania z najprostszych składników. 

Drobna, eteryczna Ania zdumiewała niezwykłą siłą, jaką przejawiała walcząc ze straszliwą chorobą. Mało kto zakładał, że z tej walki nie wyjdzie zwycięsko. Jej zachłanność na życie i optymizm zdawały się być gwarantem. 

Toteż, gdy 3 sierpnia 2013 roku przyszła ta wiadomość, trudno było w nią uwierzyć. Ponieważ z Anią Szyłło jest tak, że Jej nie ma – ale jest! Odeszła – ale została. Dlatego o Ani trudno pisać w czasie przeszłym". 

Źródło: Stary Młyn