Olczyk Stanisław (1932-1996)

Stanisław Olczyk - urodzony w 1932 r. wychowanek i długoletni zawodnik Zgierskiego Klubu Sportowego "Włókniarz", a później zawodnik warszawskiej "Legii", jeden z najlepszych obrońców w dziejach polskiej reprezentacji, olimpijczyk z Cortiny d'Ampezzo (1956) i Insbrucku (1964), pięciokrotny uczestnik Mistrzostw Świata. 

Zmarł w 1996 r. i spoczywa na zgierskim Starym Cmentarzu przy ul. ks. Skargi. 

• Informacje w Wikipedii,
• artykuł "Spotkanie rekordzistów" na stronie www.sportowepodhale.pl

*** 

Biografia Polskiego Komitetu Olimpijskiego 

OLCZYK STANISŁAW (1932-1996) - elektryk, instruktor, jeden z najlepszych obrońców w hokeju na lodzie, zawodnik Włókniarza Zgierz i warszawskiej Legii, olimpijczyk z Cortiny (1956) i Innsbrucku (1964). 

Urodzony 15 października 1932 w Zgierzu, syn Władysława i Kazimiery Marszałek, po ukończeniu szkoły podstawowej uzyskał kwalifikacje mistrza-elektryka (w tym zawodzie pracował przed i po zakończeniu kariery sportowej). 

Hokeista - obrońca (170 cm, 69 kg) Zgierskiego Klubu Sportowego Włókniarz (1947-1953, 1963-1971) - pierwszy trener Michał Antuszewicz i warszawskiej Legii (1954-1963) w której barwach był 7-krotnym mistrzem (1954-1957, 1959, 1961, 1963) i 3-krotnym wicemistrzem Polski (1958, 1960, 1962). 

Po powrocie do Zgierza występował w rozgrywkach o mistrzostwo II ligi, rozgrywając w sumie na ligowych lodowiskach ok. 600 meczów. Znany z twardej i nieustępliwej gry tworzył wraz z Kazimierzem Chodakowskim jedną z najlepszych par obrońców naszej reprezentacji (1954-1964) w której rozegrał 83 spotkania strzelając 5 bramek. 

Poza uczestnictwem w IO (1956, 1964) - 5-krotnie grał na MŚ: 1955 RFN - 7., 1958 Oslo - 8., 1959 CSR - 11. (gr. B-5), 1961 Lozanna, Genewa - 13. (gr. B-5), 1963 Sztokholm - 12. (gr. B-4). Przez wiele lat był zatrudniony w Zakładach Przemysłu Wełnianego "Fresco" jako elektryk, a jednocześnie prowadził zajęcia szkoleniowe z zespołami hokejowymi zgierskiego Włókniarza. 

Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi. 

Zmarł w Zgierzu 23 stycznia 1996 i pochowany jest na miejscowym cmentarzu przy ul. Piotra Skargi. 

*1956 Cortina d' Ampezzo: członek drużyny hokejowej, która po przegranej z USA 0:4 i Czechosłowacją 3:8 (po pierwszej tercji Polacy nieoczekiwanie prowadzili 3:1!) oraz zwycięstwie nad Szwajcarią 6:2 nie awansowała do grupy finałowej; w dalszym ciągu turnieju (pocieszenia) przegrała niespodziewanie z Włochami 2:5, ale wygrała z Austrią 4:3 i zajęła ostatecznie 8. miejsce (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. - Bromowicz Henryk.

*1964 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która po przegraniu meczu eliminacyjnego z RFN 1:2, wygrała z Rumunią 6:1, Norwegią 4:2, Węgrami 6:2, Włochami 7:0, Jugosławią 9:3, Austrią 5:1 i przegrała z Japonią 3:4 zajmując 1. miejsce w grupie B i ostatecznie 9. miejsce w turnieju (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. - Fonfara Andrzej.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 286 (tu brak dokładnej daty śmierci i błędnie wyniki IO w Cortina); Pawlak, Olimpijczycy, s. 187 (jak wyżej); Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 120-121; Porada, Igrzyska, s. 840, 857; Domański, Śladem, s. 179-180, 183, 189-192; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 158, 285, 287-288; Wywiad środowiskowy.