Niedziela Palmowa

Niedziela Palmowa dawniej zwana Wierzbną lub Kwietną – dzień ten rozpoczyna najważniejsze obchody kościelne związane ze Świętem Wielkiej Nocy.

Tego dnia święci się triumfalny wjazd Chrystusa do Jerozolimy. Witano Go wówczas liśćmi palmy. Ponieważ w naszych warunkach palmowce nie rosną, zastąpiono je innymi gałązkami.

Święcenie zielonych gałązek wprowadzono w liturgii kościelnej dopiero w XI wieku.

Dawniej głównym elementem palmy wielkanocnej były gałązki wierzbowe z puszystymi, srebrzystymi "baziami" – to im przypisywano szczególną moc, albowiem wierzba, w kulturze ludowej była uznawana za drzewo "miłujące życie" – symbolizowała zmartwychwstanie i nieśmiertelność duszy.

Zielona gałąź od wieków była symbolem życia, sił witalnych i radości z corocznej odnowy roślin. Kultura ludowa przypisywała poświęconym palmom wielkanocnym szczególne – magiczne moce.

Po powrocie z kościoła poświęconą palmą uderzano się, aby przekazać sobie życiodajną moc, kropiono nią domy, a także zwierzęta – wszystkie te zabiegi miały przynieść domostwu dobrobyt. Smagano nimi krowy, aby dobrze się pasły i aby czarownice nie popsuły im mleka. Niekiedy bazie kotki nazywane "bagniątkami" dawano do zjedzenia – miała być lekarstwem na chore gardło. Palmy wielkanocne przechowywano przez cały rok, aż do następnej Wielkanocy i pełniła funkcje nie tylko dekoracyjne, ale i przede wszystkim ochronne.

Dziś popularne są palmy wileńskie – zrobione z suszonych kwitów i farbowanych traw. W zbiorach naszego muzeum znajduje się także palma wykonana w całości z kolorowej bibuły.

Źródło: Facebook Muzeum Miasta Zgierza